ترسم از شب نيست ..ترسم از نبودن نيست ..ترسم از دلي است که پرده پوشي نميداند ... و زماني که بيهوده گذشت .. و باز تو در امتداد شک و دلهره .. اسير وسوسه هاي انديشه هاي خود به راه خود ميروي ... ومن به راه خود ... راهي که هر لحظه بر زبان آوردي ... راهي که تو خود ميدانستي .. آخرش نبودن ها و به زوال کشيده شدن ذهني است درنجواي تقديم گلهاي رازقي ....
آري ترسم از نبودن است ... و دلي که پرده پوشي نميداند ... ~
